Wystawy

Fotografie nie są neutralną dokumentacją rzeczywistości. Dlatego też wystawa prezentowana w Lipsku bada, w jaki sposób fotografowie kierowali wzrok odbiorów za pomocą różnych technik i kadrowania, a także, czym interesowali się sami fotografowani. Co było fotografowane i w jakim celu, co zostało wyeksponowane i co można dziś rozpoznać jedynie dzięki znajomości kontekstu? Jak zrobione wówczas fotografie ukształtowały obraz życia Żydów w powojennej Polsce do dnia dzisiejszego?

Życie Żydów w Polsce bezpośrednio po Zagładzie było pełne ambiwalencji i sprzecznych doświadczeń: między samostanowieniem a przemocą, żałobą a nowym początkiem, odbudową a emigracją. Na Dolnym Śląsku i na terenach dawnych Niemiec na krótko, na kilka lat, życie żydowskie ponownie rozkwitło. Jednocześnie w całym kraju miały miejsce powtarzające się ataki na Żydów, z których największym był pogrom kielecki latem 1946 r. Ta eskalacja przemocy była jedną z głównych przyczyn emigracji dużej liczby ocalałych z Holokaustu pod koniec dekady.

Wystawa powstała dzięki dofinansowaniu Fundacji Alfreda Landeckera oraz w ścisłej współpracy Instytutu Dubnowa w Lipsku i Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie.

Kuratorkami wystawy z ramienia Instytutu Dubnowa są Monika Heinemann i Julia Roos, natomiast z ramienia ŻIH Agnieszka Kajczyk.

Wystawę będzie można zobaczyć w Lipsku do grudnia 2025 roku.

Najbliższe oprowadzania z przewodnikiem:
Wtorek, 12.12.2023, godz. 13:00
Czwartek, 14.12.2023, godz. 16:00
Środa, 20.12.2023, godz. 15:00

Aby wziąć udział w otwarciu wystawy, prosimy o rejestrację.

11 grudnia 2023, godz. 19:00 Instytut Dubnowa

Więcej informacji i terminy oprowadzań z przewodnikiem na stronie Instytutu Dubnowa