Wydawnictwo

Tom opowiadań Icchoka Lejbusza Pereca to skarbnica przypowieści o prawdach uniwersalnych i żydowskim losie. Otwiera przed współczesnym czytelnikiem nowe źródła myśli i duchowości żydowskiej, często w nieoczywisty i zaskakujący na pierwszy rzut oka sposób.

Icchok Lejbusz Perec (1852–1915) był nie tylko duchowym ojcem nowożytnej literatury jidysz, ale wręcz całą epoką w jej dziejach. Jego biografia mogłaby wystarczyć na niejeden fascynujący scenariusz filmowy. Pełno w niej nagłych zwrotów i przełomów. Z głęboko religijnego misnagda przeobraził się w wyemancypowanego, świeckiego Żyda, wierzącego w postęp i dobrodziejstwo nauki. Przez całe życie imał się różnych zajęć i profesji – był właścicielem młyna i gorzelni, adwokatem i urzędnikiem. Zmieniał także języki, w których tworzył. Z polskiego przeszedł na hebrajski, następnie z hebrajskiego na jidysz. Kiedy w 1889 roku opuścił rodzinny Zamość i zamieszkał na stałe w Warszawie, nikt nie przypuszczał, że zmieni bieg historii literatury jidysz, dając początek nowym czasom.

„Opowiadania zawarte w zbiorze obejmują przekłady drukowane w prasie polsko-żydowskiej przed drugą wojną światową. Zostały one dokładnie przejrzane i poprawione w zestawieniu z oryginałami przez Agnieszkę Żółkiewską, która jest także autorką interesującego wstępu na temat przekładów i rysu biograficznego. Z kolei Monika Szabłowska-Zaremba przygotowała szkic dotyczący recepcji Pereca w Polsce oraz obszerną bibliografię przekładów jego utworów na język polski i prac na temat jego życia i twórczości, obejmującą lata 1890–2012, która już sama w sobie jest bardzo cenna dla badaczy literatury jidysz i polonistów”.

z recenzji prof. Moniki Adamczyk-Garbowskiej