Aktualności

Czterdzieści dziewięć dni (czyli siedem tygodni) dzielących Pesach od Szawuot to okres powagi i pół-żałoby. Wspomina się wówczas epidemię, w czasie której zmarło ponoć dwadzieścia cztery tysiące uczniów rabiego Akiwy, najwybitniejszego mędrca i teologa z II wieku naszej ery. Z tego powodu w czasie omeru zakazane są wszelkie zabawy, rozrywki i przyjemności. Jednym dniem przerwy w okresie żałoby jest Dzień Trzydziesty Trzeci. Zgodnie z legendą, w tym dniu ustąpiła mordercza epidemia.W Lag ba-Omer zniesione są wszystkie dotychczasowe zakazy. Tego dnia tradycja każe zawierać śluby i urządzać wesela (co ma przynieść szczęście młodym parom), można strzyc włosy, a dla dzieci i młodzieży organizowane są całodniowe wycieczki za miasto, pikniki i biwaki. W przebraniu wojowników zbrojnych w tarcze i miecze odgrywa się sceny z wojny z Rzymianami albo rozgrywa zawody w strzelaniu z łuków. Dzień kończy się zwykle towarzyskimi spotkaniami przy ogniskach.

Według innej tradycji, tego dnia Bóg po raz pierwszy zesłał mannę Żydom wędrującym przez pustynię ku Ziemi Obiecanej, i właśnie to zdarzenie stało się powodem ustanowienia święta. Liturgia podczas święta jest taka sama, jak każdego innego dnia powszedniego; nie odmawia się wówczas jedynie modlitwy Tachanun. Tego dnia uczniowie chederów tradycyjnie nie mieli zajęć; odbywały się wówczas zabawy, podczas których „walczono”, używając łuków, a później modeli karabinów; czasem dzieci wyruszały na wycieczki. W ten sposób nawiązywano do innej jeszcze tradycji, wywodzącej genezę tego święta od dnia, w którym – po szeregu wcześniejszych niepowodzeń – siły powstańcze Bar Kochby odniosły znaczący sukces. Rozwinięciem tego wątku było ogłoszenie Lag ba-Omer przez organizację sportową Makabi dniem sportu żydowskiego.

Źródła:

Kaja Wieczorek, Lag ba-Omer [w:] Cykl życia. Święta i obrzędy Żydów polskich, red. Paweł Fijałkowski, Wyd. ŻIH

http://www.jhi.pl/psj/Lag_ba-Omer