Aktualności

Do najciekawszych obiektów znajdujących się w zbiorach Żydowskiego Instytutu Historycznego należą: „Głowa kobiety w turbanie” Romana Kramsztyka (1885–1942), „Popiersie Felicji Winawerowej” Henryka Kuny (1885–1945), „Głowa kobieca” i „Głowa mężczyzny” Magdaleny Gross (1891–1948) czy „Macierzyństwo” Heleny Głogowskiej. Najcenniejszymi pracami  rzeźbiarskimi z okresu powojennego są zaś: gipsowy relief sceny z tylnej strony Pomnika Bohaterów Getta Natana Rappaporta (1911 – 1987) oraz kompozycja Aliny Szapocznikow (1926 – 1973) „Walczące Getto”.

Metaloplastykę uznawaną powszechnie za technikę tradycyjnie żydowską reprezentują prace twórców z kręgu „Jung Idysz”: Vincenta Braunera (1897–1944) oraz Marka Szwarca (1892–1958).

Oprócz wspomnianych artystów w kolekcji Muzeum znajdują się również dzieła innych twórców, którzy szczególnie upodobali sobie tę technikę. Są to: Joachim Kahane (1899–1942), Henryk Chaimowicz (1895–1940/43) i Józef Śliwniak (1899-1942).

Najstarsze rzeźby z kolekcji ŻIH pochodzą z okresu Młodej Polski: „Głowa Żyda” Konstantego Laszczki, „Mesjasz” Henryka Glicensztejna (1870–1942), zbiór prac Józefa Mojżesza Gabowicza (1862–1939) oraz Bera Szymona Kratki (1885–1960). W zbiorze Muzeum przeważa rzeźba portretowa (w tym kilka niezwykle interesujących anonimowych, drewnianych głów).