Wydarzenia

W świecie żydowskim i chrześcijańskim rozwinęła się tradycja przedstawiania Świątyni jako budowli kolistej lub -ujmując rzecz szerzej- centralnej. Były to wizerunki o charakterze symbolicznym, odwołujące się do mistycznych wyobrażeń o świecie i prastarych przekonań wiążących doskonałość z kolistością. Upowszechnienie mistycznej wizji Świątyni Salomona jako centralnego kręgu stworzenia było jednym z efektów rozwoju kabały, która wzbudzała wielkie zainteresowanie w świecie chrześcijańskim. Wraz z narodzinami masonerii, kryjącej w sobie liczne wątki kabalistyczne, pojęcie Świątyni zostało wypełnione nowymi treściami, stało się motywem przewodnim stworzonego przez ten ruch obrazu dziejów i etycznych celów ludzkości.

Seminarium odbędzie się 22 kwietnia 2025 r. o godz. 11:00 w sali ŻIH w Błękitnym Wieżowcu (pl. Bankowy 2, wejście od ul. Tłomackie) i nie będzie nagrywane.
_____
Dr Paweł Fijałkowski jest archeologiem, historykiem i publicystą. Od 1988 r. pracuje w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie. Stopień doktora nauk humanistycznych otrzymał w 1999 r. na podstawie rozprawy „Żydzi w województwach łęczyckim i rawskim w XV–XVIII w”. W latach 1985–1989 współpracował jako autor z tygodnikiem „Fołks-Sztyme” (żyd. „Głos Ludu”), a w latach 1989–1998 z miesięcznikiem „Słowo i Myśl. Przegląd Ewangelicki”. Od 2001 r. publikuje w czasopiśmie „ALBO albo. Problemy psychologii i kultury”, a od 2019 r. także w kwartalniku społeczno-kulturalnym „Miasteczko Poznań”. Zajmuje się dziejami Żydów w okresie staropolskim, historią polskiego protestantyzmu, pradziejami Mazowsza, homoerotyzmem w kulturze europejskiej i dziedzictwem masonerii. Jest autorem kilkuset artykułów oraz kilku książek, m.in.: „Androgynia, dionizyjskość, homoerotyzm. Niezwykłe wątki europejskiej tożsamości” (2016), „Warszawska społeczność żydowska w okresie stanisławowskim. 1764–1795. Rozwój w dobie wielkich zmian” (2016), „Warsze-Warszawa. Żydzi w historii miasta. 1414–2014” (wspólnie z M. Janczewską, A. Żbikowskim i A. Żółkiewską; 2020), „Masońskie tropy w Dobrzycy. Widoczne – nieoczywiste” (2023).