Wydawnictwo

„Autorka  postawiła sobie za cel »odtworzenie obrazu Polski i Polaków, własnego [Żydów] miejsca w społeczności polskiej, nie tyle deklarowanego oficjalnie w trakcie politycznych polemik, ale odczuwanego subiektywnie«. Praca jest  próbą odtworzenia pewnych,  ukrytych treści, tego, czego czytelnik czasopism dowiadywał się z nich o patriotyzmie, Polakach, ojczyźnie. Rezultaty, jakie otrzymujemy, są niezwykle interesujące. Autorka nie tylko wprowadza do polskiego obiegu naukowego ogromną liczbę nowych informacji, ale przede wszystkim udało jej się pokazać, na ile społeczność żydowska w międzywojennej Polsce nie była – wbrew istniejącym do dziś licznym stereotypom – jednolita i na ile w obrębie tego samego środowiska (polskojęzycznych Żydów) funkcjonowała pewna schizofrenia myśli i ocen. Z badań wyłania się obraz społeczności uchwyconej w momencie metamorfozy, w chwili przekształcania się w naród na wskroś nowoczesny, kiedy stare definicje tożsamości przestają wystarczać, a nowe nie zostały jeszcze wypracowane i powszechnie zaakceptowane. Kim są właściwie Żydzi, kim są Polacy, czy Żydzi w ogóle mogą być Polakami? Takie pytania można wyczytać między wierszami cytowanych tekstów prasowych”.

Z recenzji dr Joanny Nalewajko-Kulikov

Anna Landau-Czajka, socjolog i historyk, profesor Instytutu Historii PAN i Wydziału Nauk Społecznych SGGW, przewodnicząca Rady Programowej ŻIH.  Zajmuje się historią stosunków polsko-żydowskich, historią kobiet i historią społeczną XX wieku. Jest autorką książek: W jednym stali domu. Koncepcje rozwiązania kwestii żydowskiej w publicystyce polskiej lat 1933–1939 (1998), Co Alicja odkrywa po własnej stronie lustra. Życie codzienne, społeczeństwo, władza w podręcznikach dla dzieci najmłodszych 1785–2000 (2002), Syn będzie Lech... Asymilacja Żydów w Polsce międzywojennej (2006). Opublikowała też cykl artykułów, dotyczących historii kobiet, w pracach zbiorowych z serii „Kobieta i...” pod redakcją Anny Żarnowskiej i Andrzeja Szwarca.