Wydawnictwo

Publikacja towarzyszy wystawie czasowej upamiętniającej 80. rocznicę likwidacji getta łódzkiego i przedstawia życie codzienne w dzielnicy zamkniętej uchwycone na obrazach m.in. przez Józefa Kownera, Izraela Lejzerowicza czy Icchoka Braunera. Dzieła tych twórców zachowały się w zbiorach Żydowskiego Instytutu Historycznego i zaprezentowano je w książce oraz na wystawie. Zanim jednak trafiły do Instytutu, wcześniej zostały ukryte, a po wojnie odnalezione przez ocalałych, którzy pragnęli zachować świadectwa o losie współmieszkańców getta. Publikacja zawiera nigdy wcześniej niepokazywane razem obrazy i rysunki, a także prace o tematyce propagandowej i reprodukcje powstałych w getcie artefaktów. Bogatemu materiałowi ikonograficznemu towarzyszą eseje historyczne poświęcone życiu codziennemu w getcie i twórczości artystów.

Ekspozycja przedstawia różne aspekty niezwykle trudnego funkcjonowania Żydów w utworzonej przez Niemców „dzielnicy zamkniętej”. W wyniku celowej polityki okupantów niemieckich oraz prób zaadaptowania się do niej Żydów powstały w getcie specyficzne warunki. Przeludnienie, fatalna sytuacja sanitarna i niedobory żywności dotknęły wszystkich, choć nie w równym stopniu […]. Jedynym sposobem zapłaty za żywność stały się wyprodukowane w getcie towary. Pokazanie, że getto pracuje, a jego mieszkańcy są potrzebni niemieckiej gospodarce, stanowiło najważniejszy cel żydowskiej administracji. Ślady tej polityki są widoczne w wielu eksponatach ilustrujących tę publikację oraz tworzących wystawę.

– fragment Wstępu