Menu
- Aktualności
- Wydarzenia
- Oneg Szabat
- Zbiory
- Nauka
- Wystawy
- Edukacja
- Wydawnictwo
- Genealogia
- O Instytucie
- Księgarnia na Tłomackiem
- Czasopismo „Tłomackie 3/5"
- Kwartalnik Historii Żydów
– To są kazania, klasyczne kazania, wygłaszane w każdy szabat, każde święto żydowskie, tak jak to się odbywa w każdej synagodze – mówiła Eleonora Bergman. Podczas wojny obronnej 1939 r. Kalman Kalonimus Szapiro doświadczył osobistej tragedii. – Tuż przed kapitulacją Warszawy w nalocie ginie jego syn, synowa i szwagierka. Następuje na czas żałoby przerwa, żałoba trwa 30 dni, po czym cadyk podejmuje wygłaszanie kazań. Potem umiera jego matka; kolejna żałoba i kolejna przerwa.
– Szapiro nie określa, kto to spowodował, tam się nie pojawia słowo „Niemcy”, tego typu określenia. Ale pojawiają się obrazy obcinania bród, nędzy, głodu, potwornego cierpienia moralnego.
Rabin Szapiro kierował swoje kazania przede wszystkim do młodych ludzi. – Uczył ich zastanawiania się nad sobą, refleksji nad światem, uczył ich, jak podchodzić do życia, jak traktować własne obowiązki, jak się modlić. Uczył ich pewnych technik medytacyjnych, aby weszli w siebie głębiej, aby potrafili wszystko, co robią, robić szczerze, nie mechanicznie. Uczył ich tego swymi pismami i kazaniami.
Wysłuchaj całej rozmowy na stronie Radia RDC
Czytaj więcej o tomie kazań z getta warszawskiego rabina Kalmana Kalonimusa Szapiry
Zobacz Kazania rabina Kalonimusa Kalmana Szapiry z lat 1939-1942 w Księgarni na Tłomackiem