Menu
- Aktualności
- Wydarzenia
- Oneg Szabat
- Zbiory
- Nauka
- Wystawy
- Edukacja
- Wydawnictwo
- Genealogia
- O Instytucie
- Księgarnia na Tłomackiem
- Czasopismo „Tłomackie 3/5"
- Kwartalnik Historii Żydów
Centralny monument na terenie byłego niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Treblinka II
Niemiecki nazistowski obóz zagłady Treblinka II został uruchomiony 23 lipca 1942 r. – tego dnia przyjechały do niego pierwsze transporty Żydów z getta warszawskiego.
2 sierpnia 1943 r. około godziny 16:00 rozpoczął się bunt więźniów, którzy zaatakowali niemieckich i ukraińskich strażników oraz podpalili budynki obozowe. Spośród ponad 700 uczestników buntu około 200 osobom udało się uciec poza granice obozu, a blisko 100 z nich przeżyło wojnę. Ostatnim powstańcem z Treblinki był zmarły w 2016 r., pochodzący z Częstochowy Samuel Willenberg, który co roku wraz z bliskimi odwiedzał Polskę na rocznicę 2 sierpnia i brał udział w uroczystościach.
Do obozu przez prawie półtora roku przybywały transporty z centralnej Polski i innych krajów okupowanej Europy. Codziennie Niemcy mordowali w komorach gazowych około 5-10 tysięcy osób przy użyciu gazów spalinowych z silnika czołgowego. Zwłoki pomordowanych zakopywali w ziemi, a później palili na olbrzymich rusztach w celu zatarcia śladów zbrodni. Ubrania i kosztowności przywiezione przez ofiary zagrabili i wywieźli do Rzeszy.
Treblinka jest największym cmentarzem polskich Żydów i jednym z największych cmentarzy polskich obywateli. Zamordowano w niej blisko 900 tysięcy Żydów, głównie z Warszawy, Białegostoku, Mazowsza i Podlasia, a także z Czech, Słowacji, Grecji, Jugosławii, Bułgarii, Austrii i Niemiec oraz około 2 tysiące Romów. Znane są nazwiska zaledwie około 45 tysięcy pomordowanych.
Treblinka II – niemiecki nazistowski obóz zagłady (1942-1943)
zdjęcia i montaż: Michał Bojara
lektor: Waldemar Barwiński
reżyseria: Jacek Papis
tekst narracji: Dział Edukacji ŻIH
Przeczytaj więcej o wielkiej deportacji z getta warszawskiego i powstaniu w Treblince